Willemijn Veldeman: "Het lijkt me geweldig om ooit een eigen sterrenzaak te hebben"

Vlak na een intense sportzomer, tussen twee drukke shiften door konden we haar nog strikken. Willemijn Veldeman (19) uit KLJ Moerbeke-Waas werd in het najaar van 2024 uitgeroepen tot Beste commis van België – Prosper Montagné 2025. Een titel die niet alleen haar talent, maar ook haar discipline en passie in de verf zet. Laat je inspireren door haar bloeiende carrière.

Dag Willemijn, bedankt om tussen je shiften door tijd voor ons te maken. Je bent onlangs uitgeroepen tot Beste commis van België, maar wat doet een commis eigenlijk?

Willemijn: “Je kan een commis zien als de rechterhand van de chef. De chef draagt de eindverantwoordelijkheid en neemt de moeilijkste bereidingen op zich, een commis ondersteunt door enkele voorbereidingen te treffen en garnituren klaar te maken. Ik zorg er dus voor dat alles in de keuken vlot verloopt en dat wat uiteindelijk op het bord ligt, volledig klopt. Het is een ondersteunende, maar eigenlijk onmisbare rol in het hele proces.”

Hoe heb je de titel van Beste commis verworven?

Willemijn: “Het is een wedstrijd van Prosper Montagné waarbij twee titels worden uitgedeeld. Eigenlijk zijn het twee aparte wedstrijden in één: chefs kunnen de titel ‘Eerste Kok van België’ verwerven en de commis kunnen ‘Eerste Commis van België’ worden. Ondanks het feit dat je als duo deelneemt, word je individueel beoordeeld. Ik zat bijvoorbeeld in het team met een chef die zich ook moest kwalificeren. Voor mij was het de eerste keer dat ik zo hoog eindigde, en ik ben er echt heel trots op.” 

Terecht dat je trots bent! Waar heb je zo goed leren koken?

Willemijn: “Het is al van jongs af aan een passie voor mij. Ik herinner me nog dat ik op de lagere school al graag experimenteerde in de keuken. Vanaf dat ik oud genoeg was om te werken, mocht ik bij een restaurant in de buurt weekendwerk doen. Ik heb nog steeds contact met de chef waar ik toen mee samenwerkte, ik zie hem als familie. Door hem is mijn passie écht aangewakkerd en sindsdien is koken niet meer weg te denken uit mijn leven.”

In welke keukens ben je nog beland na je weekendwerk?

Willemijn: “Momenteel werk ik in Fleur de Lin in Zele, dat is een restaurant met een Michelinster. Daarvoor heb ik wat ervaring opgedaan bij Boury, een driesterrenrestaurant. Daar stond ik bij de patisserie, de desserts en de kazen. Ik draaide er lange dagen, soms werkte ik tot wel 17 uur lang, maar ik heb er ook heel veel geleerd.”

Dat klinkt als heel hard werken. Hoe ziet een werkdag er voor jou zoal uit?

Willemijn: “Ik werk in shiften. Overdag sta ik aan de warme kant, wat betekent dat ik garnituren maak en meewerk aan de hoofdgerechten. Dat is echt helemaal mijn ding. ’s Middags hebben we service, wat verschillende taken inhoudt. Na de service ga ik even naar huis en om 18 uur begin ik aan mijn avondshift. Het zijn nog steeds lange dagen, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Dankzijde pauzes tussendoor is het ritme nu wel beter vol te houden dan vroeger.”

We zouden het bijna vergeten, maar je combineert dit allemaal ook nog eens met KLJ. Hoe doe je dat?

Willemijn: “Ik probeer zoveel mogelijk aanwezig te zijn op de KLJ, maar niet alles lukt altijd. Omdat evenementen meestal in het weekend vallen, kan ik ze vaak niet mee organiseren. Voor mij gaat het om doen wat je graag doet. De drive die ik voel wanneer ik in de keuken sta, is dezelfde drive die ik voel wanneer ik een wimpelvlag in handen heb. Sportfeesten, maar eigenlijk KLJ in het algemeen, voelt voor mij als thuiskomen. De KLJ is mijn hechte vriendenkring om plezier mee te maken, de keuken is mijn uitlaatklep. En als ik zelf niet kan deelnemen, dan doe ik mijn best om mijn vrienden aan te moedigen. Die kleine dingen doen al veel.”

Stel dat je meegaat als kookploeg op kamp, welk gerecht zou je maken?

Willemijn: “Ik zou sowieso een pastasalade maken, dat is lekker zomers. Ik zou er kip, spekjes, rucola, kerstomaatjes en een frisse dressing aan toevoegen. Het is makkelijk voor te bereiden en ideaal om in grote hoeveelheden te maken. Zeker op kamp hoeft het niet te ingewikkeld te zijn. Ik zie het al helemaal voor mij: iedereen die aanschuift en samen geniet.”

En welk gerecht zou iedereen minstens één keer in zijn leven geproefd moeten hebben?

Willemijn: “Dan kies ik voor langoustines, het signatuurgerecht van Fleur de Lin. We garen de langoustines met citroenolie en gefermenteerde limoen op een zoutsteen op een Japanse konrogrill. Je proeft de pure smaak van het product, maar met een verrassend frisse toets. Voor mij is dat het toppunt van smaken.”

Droom je ervan om ooit zelf een restaurant te openen?

Willemijn: “Absoluut. Mijn plan is om ongeveer tien jaar ervaring op te doen, en op mijn 29ste mijn eigen zaak te openen. Ik wil zelfstandige worden om echt mijn eigen stempel te kunnen drukken. Het lijkt me geweldig om ooit een sterrenzaak uit de grond te stampen. Mijn ouders zijn ook zelfstandigen, dus ik heb altijd van dichtbij kunnen zien wat er allemaal bij komt kijken.”

Hoe zien de komende jaren er voor jou uit?

Willemijn: “Ik wil vooral blijven bijleren. Elk restaurant draait anders, en ik wil dat allemaal meemaken. Daarna wil ik mijn eigen vleugels uitslaan. Maar, voorlopig neem ik elke kans die ik krijg en probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de weg die ik afleg.”