Lucas Chantrain: "Ik voel mij thuis op het veld én bij de KLJ"

Lucas Chantrain (21) is niet alleen een bekend gezicht binnen KLJ Hoeleden, maar ook een waar talent op het voetbalveld. Al sinds zijn peuterjaren loopt hij met een bal aan de voet, en intussen combineert hij zijn passie voor voetbal met zijn engagement bij de KLJ. We spraken hem over zijn sportcarrière, zijn ervaringen bij de KLJ en hoe hij beide werelden probeert te combineren. 

Dag Lucas, iedereen die jou een beetje kent, weet dat een voetbalveld geen geheimen heeft voor jou. Hoe ben je begonnen met voetballen?

Lucas: “Daarvoor moeten we al een heel stuk terug in de tijd. Ik kom uit een echte voetbalfamilie, dus heb dat met de paplepel meegekregen. Toen ik drie jaar was, ben ik begonnen met voetballen bij Arsenaal Goetsenhoven. Vanaf dan was het onmiddellijk duidelijk dat voetbal gewoon hetgeen was wat ik het liefst deed. Op mijn achtste ben ik naar Genk gegaan, waar ik elf jaar in de jeugd heb gespeeld. Daarna vonden ze mij daar wat te klein, dus ben ik naar de eerste ploeg van KVK Tienen gegaan, waar ik een amateurcontract kreeg. Dat betekent dus dat ik voor het eerst een vergoeding kreeg voor het spelen van voetbal. Sinds vorig jaar speel ik bij Belisia Bilzen met een semiprofessioneel contract.”

Knap parcours! Dat zal wel veel van je vrije tijd in beslag nemen, en toch weet je het te combineren met je engagement bij de KLJ. Hoe doe je dat?

Lucas: “Ik moet bekennen dat het niet altijd even gemakkelijk is. Vaak hangt het echt af van wanneer ik een match heb vooraleer ik kan bepalen of ik naar een activiteit van de KLJ kan gaan. Als mijn matchen op zondag vallen, moet ik de KLJ missen, maar anders ben ik er natuurlijk altijd bij. Om dat goed te maken, probeer ik zoveel mogelijk te helpen bij de evenementen die we zelf organiseren. Net zoals iedereen zit er ook maar 24 uur in mijn dagen, dus soms is het wel lastig om al mijn vrije momenten eerlijk te verdelen. Als de KLJ-activiteit net op een vrije voetbaldag valt, dan zit mijn agenda al snel vol. Maar, ik mag zeker niet klagen, want ik mag dan gewoon dubbel bewegen en dubbel plezier maken met vrienden!”

Zie je veel gelijkenissen tussen je voetbalploeg en je KLJ-ploeg?

Lucas: “Dat wel! In beide groepen maak je automatisch veel plezier en ben je deel van een hecht team. Maar er is ook een duidelijk verschil. Bij voetbal ligt er veel meer druk op je schouders, zeker wanneer je op een hoger niveau speelt. Bij de KLJ heb je ook verantwoordelijkheden, maar daar draait het veel meer om ontspanning. Uiteindelijk hangt er daar niets van af. Ik kan ook echt genieten van dat samenhorigheidsgevoel. Samen dingen doen, gezelschapsspellen spelen … Gewoon in groep zijn, vind ik altijd heel tof. KLJ is echt een plek waar je de beste vrienden maakt.”

Hoe reageert je omgeving op jouw sportcarrière en drukke agenda?

Lucas: “Mijn familie is mijn grootste supporter. Er gaat geen match voorbij dat mijn familie niet komt juichen aan de zijlijn. Meestal zitten ze met 7 of 8 in de tribune. Ook mijn vrienden komen geregeld kijken. Al van in het begin steunen mijn ouders en mijn familie mij heel hard en daar ben ik hen enorm dankbaar voor.”

Heb je naast voetbal nog tijd voor andere sporten, zoals vendelen op de KLJ-sportfeesten?

Lucas: “Ik vind de sportfeesten van KLJ een heel leuk initiatief en ik zou wel graag eens mee vendelen, maar door tijdsgebrek heb ik hier nog niet echt aan kunnen meedoen. Vendelen doe ik wel graag, maar eerder in combinatie met een van de andere KLJ-sporten. Als je mij op een sportfeest ziet, dan ga je me waarschijnlijk zien meedoen aan een dansreeks. Via mijn opleiding voor leraar Lichamelijke Opvoeding kom ik ook in contact met een heleboel andere sporten. Zo ga ik soms fietsen, al is dat minder tijdens het seizoen.”

Hoe kijk je naar de toekomst en is er daar nog een plekje voor KLJ?

Lucas: “Mijn grote droom is om ooit profvoetballer te worden, en ik denk dat het echt binnen handbereik ligt. Natuurlijk hangt het uiteindelijk van mezelf af of ik de stap zal durven zetten. Als dat ooit lukt, gaat het wel moeilijk zijn om te combineren met KLJ. Maar, helemaal loslaten zou ik nooit doen. Wat er ook gebeurt, KLJ blijft een belangrijk deel van mijn leven.”

Wou je altijd al profvoetballer worden?

Lucas: “Ik kan me geen tijd herinneren dat ik het niet wou worden. Het is altijd mijn droom geweest, en daar ga ik voluit voor!”