KLJ'ers op blind date: bovenlokaal vrijwilliger zijn, wa's da?

KLJ’ers vind je in alle vormen en maten. In Blind Date stellen we twee – voor elkaar onbekende – KLJ’ers aan elkaar voor. Wat willen ze van elkaar weten en wat kunnen ze bijleren?

KLJ gaat verder dan je eigen dorp of gemeente. Want wist je dat je ook iets kan betekenen voor de nationale of regionale KLJ-werking? Zo zijn er vrijwilligers die cursussen geven aan nieuwe leiding en sportmonitoren die de sportfeesten in goede banen leiden, maar er zijn ook vrijwilligers die de koers van KLJ bepalen. Carolien Geens (25) van KLJ Balen is momenteel regionaal bestuurslid in Limburg en Marjan Hoes (36) van KLJ Oostham was tot twaalf jaar geleden provinciaal bestuurslid, ook in Limburg. Zij vertellen over hun ervaringen op gewestvergaderingen, Nationale Raden en in werkgroepen.

Carolien: “Toen ik aan mijn bovenlokaal engagement begon, wist ik niet wat ik ervan moest verwachten. Ik ben er eigenlijk heel toevallig ingerold. Elke KLJ-afdeling maakt deel uit van een gewest (een groep afdelingen die in elkaars buurt liggen en op regelmatige basis tips and tricks uitwisselen of samen een activiteit doen, red.). Toen onze gewestvertegenwoordigers er niet bij konden zijn op een gewestvergadering, ging ik ze vervangen. Tijdens die vergadering vertelde een pedagogisch medewerker van KLJ dat ze op zoek was naar een vertegenwoordiger van ons gewest voor het regionaal bestuur van Limburg. Dat leek me wel wat, want het regionaal bestuur bepaalt welke richting de afdelingen en gewesten uit een bepaalde regio uit willen. Ik stelde me dus kandidaat en werd regionaal bestuurslid.”

[Lees verder onder de foto.]

Marjan: “Bij mij liep het toch wat anders. Mijn afdeling was vrij actief in de bovenlokale werking en we hadden ook een aantal VKB’ers (vrijwillige kadervormingsbegeleiders, de instructeurs die de (hoofd)animatorcursussen begeleiden, red.). De VKB was niet echt iets voor mij, maar ik wou wel iets anders doen. Ik werd dus provinciaal bestuurslid – ook wel afgekort als PB’er –, de vroegere benaming van regionaal bestuurslid.”

Carolien: “Vroeger waren de afdelingen inderdaad verdeeld op basis van hun geografische ligging in Vlaanderen, vandaar de naam ‘provinciaal bestuurslid’. Nu zijn de afdeling opgedeeld in regio’s. Die komen grotendeels nog overeen met de provincies, maar er zijn toch verschillen. Mijn afdeling ligt bijvoorbeeld in de provincie Antwerpen, maar we behoren tot de regio Limburg. Dat komt omdat we meer aansluiting hebben bij die Limburgse afdelingen uit onze omgeving.”

Carolien: “Als regionaal bestuurslid ben ik jaarlijks aanwezig op de Nationale Raad (het KLJ-parlement waarop alle regionale bestuursleden samen beslissingen nemen, red.). Door de coronacrisis kon ik nog geen fysieke Nationale Raad meemaken, alleen een digitale. Heb jij er ooit aan deelgenomen?”

Marjan: “Ja, zeker. Ik weet niet precies meer hoeveel het er waren, maar dat waren steeds leuke en productieve weekends. Ik had echt het gevoel dat ik mee de richting van KLJ kon bepalen. Zo kozen we onder andere het nieuwe jaarthema. Is dat nog steeds zo?”

Carolien: “Dat jaarthema kiezen we inderdaad nog op de Nationale Raad. Soms zijn er boeiende discussies. De recentste keer ging het bijvoorbeeld over de KLJ-trofee (een prijs voor afdelingen die sterk inzetten op ledenwerving, ledenbinding of leidingsbinding, red.). Er waren verschillende meningen, maar nadat iedereen zijn zegje had gedaan, zaten we weer op dezelfde golflengte. Eens goed discussiëren heeft dus zo zijn nut.”

Marjan: “Die hoogoplopende discussie in de bovenlokale werking zijn van alle tijden. Ooit zat ik in een werkgroep die de visie en missie van KLJ herschreef. Er is toen heel hard gediscussieerd geweest over punten en komma’s. Omdat het zoiets belangrijks is, moest alles perfect zijn.”

Marjan: “Als ik erop terugkijk, heb ik een mooie vrijwilligerstijd achter de rug. In totaal ben ik zo’n zeven jaar bovenlokaal vrijwilliger geweest. In al die tijd kwam ik in contact met heel veel verschillende mensen en leerde ik met iedereen samenwerken. Daardoor heb ik nu een job met een managementfunctie. Zonder de KLJ was mij dat nooit gelukt.”

Carolien: “Ik merk ook dat je als vrijwilliger enorm veel mensen leert kennen. Als je op een KLJ-evenement komt, is er altijd wel iemand om mee te babbelen. Ik raad alleszins iedereen aan om een bovenlokaal engagement op te nemen. Je leert er zo veel vaardigheden die je niet op school leert.”

Tekst & foto: Merel Wauters