Voormalig K3’tje Kathleen Aerts vertelt over haar avontuur in Zuid-Afrika

Niemand zegt nee tegen een reisje, maar veel mensen zouden je toch gek verklaren als je naar de andere kant van de wereld verhuist. Kathleen Aerts (oud-K3) sprong in het diepe en zette een stap die heel haar leven veranderde. “Als ik terugblik op mijn leven, ben ik heel blij hoe alles gelopen is.”

Tussen 1998 en 2009 was Kathleen Aerts zangeres bij K3, maar sinds 2015 woont ze met haar man Steven (36) en haar kinderen Lewis en Jay in Zuid-Afrika. Daar baten ze een reisbureau uit in de stad Paarl, ongeveer zestig kilometer ten noordoosten van Kaapstad. Naast het reisbureau koesterde Kathleen nog een droom: een eigen guesthouse openen. In het VTM-programma Villa Zuid-Afrika konden we alles op de voet volgen. Het was een avontuur met vallen en opstaan.

[Lees verder onder de foto.]

“Tweeëntwintig jaar geleden ben ik hier voor de eerste keer beland”, vertelt Kathleen. “Ik vond Zuid-Afrika meteen het mooiste land ter wereld. Nadien kwam ons gezin hier altijd op vakantie om de Belgische winters te overbruggen. De seizoenen zijn hier omgekeerd, dus we hadden het altijd warm.”

Waarom ben je uiteindelijk naar Zuid-Afrika verhuisd?

“Het mooie weer speelt een rol. Nu is het hier herfst en toch loop ik nog in een T-shirt rond. Het leven is hier ook anders dan in België. De mensen zijn hier heel vriendelijk, in België zijn de mensen meer op zichzelf en is het leven veel gejaagder en meer gestresst. Een voorbeeld: als we hier gaan wandelen met onze hond, dan zegt iedereen goeiedag. Spreek je op de Meir in Antwerpen iedereen aan, dan bekijken ze je toch raar.”

“Je merkt dat de mensen hier meer verbonden zijn en voor elkaar in de bres springen. Als kind groeide ik op in een wijk waar iedereen elkaar kende. Op sommige plekken in België bestaat dat gevoel nog, maar het is moeilijker om het te vinden. Hier is dat vanzelfsprekend.”

Heb je nu meer tijd om te genieten van het leven?

“We hebben huishulp, dus dat is mooi meegenomen. Daardoor hebben we veel meer vrije tijd, want we besparen toch twee à drie uur per dag omdat we niet alle klusjes zelf moeten doen. Mijn man en ik werken bovendien veel. Dat is onze passie en vinden we leuk, maar ik heb ook nog veel tijd voor de kinderen. Eigenlijk vind ik het een voorrecht om hier te wonen. Ik voel me hier gewoon thuis.”

Heb je ooit een cultuurschok ervaren?

“Niet echt. We zitten in het Europese gedeelte van Zuid-Afrika, niet in het deel waar je twee uur moet rijden voor een supermarkt. Het valt dan wel te vergelijken met Europa, toch is het hier mooier: er zijn prachtige bergen en er is veel meer zon. Alles is binnen handbereik. Natuurlijk is er wel een cultuurverschil, dat ga ik niet ontkennen. Sommige mensen wonen hier in woningen die gemaakt zijn van golfplaten.”

Zijn er dingen die je mist in Zuid-Afrika?

“Weinig – onze vrienden zijn allemaal al eens op bezoek geweest en als wij naar Europa komen, dan bezoeken we hen ook vaak. Het leuke is dat je dan ook echt iets te vertellen hebt, want je hebt verhalen van verschillende maanden. Tegenwoordig kan je ook gemakkelijk contact houden via het internet, hé.”

“Het enige wat ik soms anders zou willen, is dat ik de kindjes van mijn broer meer kan zien. Ondanks de afstand heb ik toch een goede band met hen. Ik ben dus mijn broer aan het pushen om iets vaker langs te komen.” (lacht)

Zijn er in Zuid-Afrika jeugdbewegingen waar je kinderen zich kunnen uitleven?

“Niet echt, maar veel vrije tijd wordt hier opgeslorpt door sportactiviteiten. Heel de dag lopen hier kinderen rond om bijvoorbeeld te voetballen. Misschien ben ik hier wel de jeugdbeweging? (lacht) Vorig weekend waren hier nog vijftien kinderen. Dat was niet op voorhand afgesproken, maar dat maakt het allemaal zo gezellig. Ik maak dan ook altijd extra eten.”

“Ik ben blij dat sport hier zo belangrijk is: een gezonde geest in een gezond lichaam is belangrijk. Mijn kinderen sporten veel op school en dat vinden ze fijn. Soms zou ik willen dat ik hier zelf naar school had kunnen gaan.”

Heb je ooit in een jeugdbeweging gezeten?

“Ik heb een korte periode in de Chiro gezeten, maar die viel op zondag, op het moment dat ik altijd bij mijn oma langsging. Ik ben nu eenmaal een familiemens en vond het jammer dat ik mijn oma daardoor niet meer zag. Uiteindelijk heb ik voor mijn oma gekozen en ben ik gestopt met de jeugdbeweging.”

[Lees verder onder de foto.]

Intussen zijn jullie al zestien jaar thuis in Zuid-Afrika. Welk avontuur hier zal je altijd bijblijven?

“Toen we in een klein autootje zaten in een safaripark, kwam op een bepaald moment een olifant recht op ons af. Ze zeggen altijd dat je dan rustig moet blijven en een beetje achteruit moet gaan, maar de olifant begon steeds sneller te lopen en duwde met zijn poep tegen de auto. De kinderen waren nog heel klein en ik zei hen dat ze vooral niet mochten krijsen. Uiteindelijk is de olifant weggegaan, maar dat was toch één van de spannendste momenten.”

Hebben je kinderen al eens iets uitgespookt waar je hart van stilstond?

“In een safaripark zagen we plots een enorme slang. Normaal ga je dan achteruit, maar mijn jongste zoon, Jay, ging dichterbij om te kijken. Hij is nergens bang voor, maar toen stond mijn moederhart wel even stil. Achteraf bleek het een ongevaarlijke slang te zijn maar ik heb Jay toch gezegd dat, zolang hij geen achttien jaar is en niet alle slangensoorten kent, hij niet zomaar naar een slang toe mag lopen.”

“Pas op, zulke gebeurtenissen zijn uitzonderlijk. Er is nog nooit iets gebeurd met onze klanten. Het gaat pas fout als je je niet aan de regels houdt. Als je bijvoorbeeld ineens uitstapt tijdens een safari om foto’s te maken en dichterbij een leeuw komt. Dan loopt het natuurlijk mis. Dat is niet de schuld van de dieren, het is je eigen verantwoordelijkheid.”

[Lees verder onder de foto.]

Heb je spijt dat je die grote stap naar Zuid-Afrika niet eerder hebt gezet?

“Als ik terugblik op mijn leven, ben ik blij hoe alles gelopen is. Voor alles is er een moment en alles is er gekomen op het juiste moment in mijn leven. Ik heb het geluk gehad dat ik veel heb mogen reizen. Dat is ook altijd een passie geweest van mij.”

Voel je je nog thuis als je in België bent?

“Ik voel me zeker geen vreemde of buitenstaander, maar ons echte thuis is Zuid-Afrika. België voelt eigenlijk als vakantie aan. We doen dan ook dingen die we hier niet hebben, zoals naar een frituur gaan of shoppen. In Zuid-Afrika vind je niet zulke toffe kleren. Niemand is hier echt modebewust. Toen ik nog bij K3 zat, lette ik op de kleren die ik droeg. In Zuid-Afrika hoeft dat niet.”

Keer je dan altijd met bomvolle koffers terug naar Zuid-Afrika?

“Ik heb een trucje: Ik reis met een lege koffer naar België en kom dan met een volle terug. (lacht) Eigenlijk shop ik niet héél graag. Er is wel één winkeltje in België waar ik graag naartoe ga en waar ik in een uur tijd alles vind.”

Kom je ooit terug in België wonen?

“Nee, daar zouden we niet meer kunnen aarden. Mijn kindjes zijn nu ook meer Afrikaans dan Belgisch. Hun eerste taal is Engels. We spreken wel Nederlands met hen, maar ze praten steeds meer Engels en denken ook in die taal. Omdat ik het toch belangrijk vind dat ze het Nederlands goed onder de knie hebben, krijgen ze online lessen. Als ze ons bedrijf ooit willen overnemen, moeten ze toch de mails van de Nederlandstalige klanten zonder fouten kunnen beantwoorden.” (lacht)

Wat raad je mensen aan die ook naar het buitenland willen verhuizen?

“Als dat je droom is, waarom zou je het dan niet doen? Wij hebben er nog geen seconde spijt van gehad. Wij wisten wel perfect wat we konden verwachten, want ik kwam al twintig jaar in Zuid-Afrika. Dus mijn raad is: als je de stap zet – naar welk land dan ook – leer het land eerst kennen.”

Tekst: Igor Bulcke / Foto: VTM2