Brenda en Stiene (KLJ Kleine-Brogel): “Kiezen tussen je droomjob of je dorp is hartverscheurend”

Brenda Loos (22) en Stiene Soogen (22) wonen in het Limburgse Kleine-Brogel, gaan er naar de KLJ en werken er in de buurt. Het grootste deel van hun leven speelt zich dus af in en rond hun dorp. Maar is dat voor iedereen weggelegd? En zijn er veel jobkansen voor jongeren in een landelijke omgeving? We vragen het aan de twee ervaringsdeskundigen.

Brenda is aan de slag bij een uitzendkantoor in Neerpelt, waar ze de studentenplanning van winkelketen Action verzorgt. Stiene werkt in een zorginstelling voor mensen met een mentale beperking. Beiden moeten ze slechts tien minuutjes rijden naar hun werk. Brenda gaat met de auto, Stiene met de fiets. Die korte afstand vinden ze een groot voordeel, maar dat is zeker niet voor elke job mogelijk.

“Hier kan je in je eigen dorp bijna geen werk vinden, tenzij bij de bakker, de frituur of de school”, zegt Brenda. “De opties zijn erg beperkt. De dichtstbijzijnde steden waar er wel heel wat jobaanbiedingen zijn, zijn Hasselt en Genk. Veel grotere bedrijven hebben daar hun vestiging, maar vanuit Kleine-Brogel ben je daar – zeker in de spits – al gauw drie kwartier voor onderweg. Je hebt ook een auto nodig, want er is geen rechtstreekse verbinding met het openbaar vervoer. Voor veel jongeren die aan hun eerste job beginnen, is het dus onmogelijk om vlot op hun werk te geraken, want zij hebben vaak nog geen auto.”

“In onze vriendengroep zijn er enkelen die in Hasselt werken, maar de lange woon-werkritten moeten ze er dan wel bijnemen”, vult Stiene aan. “Jongeren hier hebben geaccepteerd dat je ver moet rijden als je een specifieke job wil uitoefenen. Ik heb geluk, want er zijn veel zorginstellingen in de buurt. Ik vind altijd wel iets. Aangezien ik geen auto heb, is het voor mij ideaal dat ik met de fiets kan gaan. Naar de stad verhuizen is voor mij geen optie. Brenda en ik zaten allebei op kot in Diepenbeek – wat niet eens een echte stad is – en toch is het er helemaal anders dan hier. Ik vind Kleine-Brogel heel gezellig en leuk, dus ik wist al lang dat ik hier zou blijven wonen.”

“Als je je jobzoektocht begint, kijk je eerder naar wat er beschikbaar is in plaats van vanuit je droomjob te vertrekken”, vertelt Brenda. “Ik heb bijvoorbeeld economie gestudeerd en zou graag de personeelszaken van een bedrijf voor mijn rekening nemen. Jammer genoeg hebben de bedrijven in de buurt een eerder kleine personeelsdienst, waardoor ze niet de tijd hebben om een beginnende werknemer op te leiden. Ze zijn dus vooral op zoek naar werknemers met ervaring. In de grote bedrijven in Genk en Hasselt kan je wel aan de slag als starter. Met andere woorden: je moet kiezen tussen een job dichtbij of de job die je wil doen, maar verder weg. Ik koos voor het eerste en doe nu een job waarvoor ik mijn diploma niet meteen nodig heb. Wel doe ik ervaring op over sociale wetgeving en dergelijke, dat biedt misschien mogelijkheden om later elders op een personeelsdienst terecht te komen.”

“Bij je studiekeuze denk je meestal niet aan de reistijden die bij je latere job komen kijken”, gaat Stiene verder. “Een vriendin van mij wou bijvoorbeeld graag musicalschool doen, maar in die sector vind je hier geen werk. Nu studeert ze muziektherapie. Moeten kiezen tussen je dorp en je droomjob is hartverscheurend.”

“Ik kijk er ook gewoon tegenop om naar een stad te gaan, met die files en die drukte. Dat zijn wij helemaal niet gewoon”, zucht Brenda. “Een keer per maand moet ik voor mijn job naar Mechelen. Dan vertrek ik ’s ochtends om half zeven en ben ik thuis om acht uur ’s avonds. Dat zou ik nooit elke dag kunnen doen. Als je in een stad woont, heb je meer opties en kan je je gemakkelijker en sneller verplaatsen met het openbaar vervoer. Ik merk trouwens een verschil tussen mensen die op het platteland of in de stad wonen: wie in een stad woont, vindt het meestal geen probleem om ver te reizen voor een job, of om te verhuizen, terwijl ze wel alle mogelijkheden dicht bij de deur hebben. Ik ken zelfs mensen die in de ene stad wonen en in een andere stad werken. Geef mij toch maar Kleine-Brogel. Als ik hier even ben weggeweest en daarna ons dorp weer binnenkom, dan kom ik echt tot rust.” Stiene knikt: “Mensen op het platteland lijken meer gebonden te zijn aan hun dorpje. Wij zijn hier graag en willen hier het liefst ook blijven wonen.”

Tekst & foto: Goele Didden