Van tattoo tot eerste lief: KLJ-verhalen voor het leven

Eenmaal je door KLJ gebeten bent, raak je er niet meer van verlost. Sommigen maken er vrienden voor het leven, anderen ontmoeten er hun lief en stichten vervolgens een heuse KLJ-familie. Van KLJ-tattoo tot een vaste job in ons kantoor in Leuven: deze KLJ’ers dragen de leukste jeugdbeweging van het land in hun hart.

Fenna Pauwels (32) van KLJ Tiekakewa heeft het KLJ-logo vereeuwigd op haar lichaam. “Ik heb een KLJ-tattoo op mijn linkerzij, van vijf à zes centimeter groot”, legt Fenna uit. “Doordat het logo niet ingekleurd is, deed het geen pijn toen hij gezet werd.” De tattoo was geen impulsieve beslissing, maar kwam er wel door een KLJ-activiteit. “Ik werd lid op mijn zestiende, was vervolgens tien jaar leiding en ook nu nog ben ik ingeschreven als lid, al doe ik niet meer alle activiteiten mee. In al die jaren leerde ik er al mijn vrienden en mijn lief – met wie ik ondertussen al dertien jaar samen ben – kennen. De KLJ is een speciale plaats voor mij, dus het idee van zo’n tattoo speelde al langer in mijn hoofd. Zo’n zes jaar geleden besloot ik om het echt te doen. Ik maakte met de toenmalige leidingsploeg een spel dat gebaseerd was op het tv-programma Schalkse Ruiters. We bedachten enkele situaties en de leden moesten vervolgens raden of die situaties echt hebben plaatsgevonden of niet. Zo gingen we bijvoorbeeld wandelen met iemands hond, zonder dat die persoon het wist. Ik liet de tattoo zetten, want ik ging ervanuit dat niemand zou geloven dat die situatie echt heeft plaatsgevonden. Als bij wonder waren er toch enkele leden die het juiste antwoord gaven, maar iedereen riep ‘Oh my God, heb je dat écht gedaan?’” Fenna heeft geen spijt van de tattoo. “Mijn jaren bij de KLJ zijn de beste jaren van mijn leven. Als leiding steek je veel tijd in je afdeling, maar je haalt er enorm veel voldoening uit. En de vrienden met wie ik nu afspreek en op vakantie ga, ken ik via de KLJ. Mijn leven zou er volledig anders hebben uitgezien zonder de jeugdbeweging. Ik ben ook fier op mijn afdeling. Als ik de foto's van activiteiten en kamp zie, vind ik dat de leiding het uitstekend blijft doen.”

[Lees verder onder de foto.]

Soms doet KLJ de harten ook sneller slaan. Zo vonden Laura Van Paepeghem (26) en haar tweelingbroer Remi (26) allebei hun lief bij KLJ Moorsel. Laura is ondertussen al vier jaar en half samen met Eneas De Vuyst (23) en Remi is al zeven jaar samen met Silke De Naeyer (25), die òòk een tweelingzus heeft. Toch kennen de KLJ’ers elkaar al veel langer, want ze zijn al sinds de lagere school lid van dezelfde afdeling. Toch sprong de vonk bij beide koppels pas over toen ze samen in de leiding stonden. “Bij Silke en mij gebeurde dat tijdens een kamp waar we samen verantwoordelijk waren voor een leeftijdsgroep”, vertelt Remi. “We lachten veel en maakten plezier samen. Na het kamp bleven we berichtjes sturen naar elkaar en zo gebeurde het.” “Toen we onze medeleiding vertelden dat we een koppel waren, riepen ze allemaal in koor ‘Eindelijk’”, lacht Silke. “Dat was toch anders toen Laura en ik een koppel werden”, zegt Eneas. “Niemand geloofde het. Ik had al enkele maanden een oogje op Laura, maar zij had het maar niet door. Nadat ik dat tegen een medeleidster verteld had, was het toch met een omweg bij haar terechtgekomen.” Laura lacht: “Ik ken Eneas al heel lang, maar omdat ik drie jaar ouder ben, heb ik lang niet over een relatie met hem nagedacht. In mijn eerste jaar als leiding was Eneas nog een van de leden uit de leeftijdsgroep die ik begeleidde. Plots deden we bijna alles samen. We gaven samen leiding en onze vriendengroep – die vooral uit KLJ’ers bestaat – was dezelfde. Toen kwamen de gevoelens ook bij mij.”

Volgens de vier KLJ’ers zijn er niet veel nadelen verbonden aan een lief in dezelfde KLJ of leidingsgroep. “Je durft misschien sneller discussiëren, maar daar blijft het bij”, zegt Remi. “En als we een familiefeest hadden, was er te weinig leiding over om nog een activiteit te geven”, lacht Silke. De vier KLJ’ers zijn inmiddels gestopt als leiding, maar dragen KLJ nog een warm hart toe. “We hebben er enorm veel geleerd en mooie vriendschappen gemaakt”, zeggen ze samen. “Ik zou het zo opnieuw doen”, sluit Remi af.

[Lees verder onder de foto.]

Achter de schermen werken er een 25-tal werknemers voor KLJ. Zij begeleiden de lokale afdelingen, beantwoorden alle verzekeringsvragen en organiseren evenementen en cursussen op regionaal of nationaal niveau. Stuk voor stuk zijn het mensen met een groot hart voor de beweging. In sommige gezinnen lijkt het zelfs een traditie te zijn om voor KLJ te werken. Zoals bij vader en zoon Karel (63) en Sander Malfliet (29) en bij moeder en dochter Annemie De Gussem (63) en Lise De Maerteleire (29). In de jaren 80 werkten Karel en Annemie samen, nu delen Sander en Lise de werkvloer. “Ik was verantwoordelijk voor de vorming van leiding en bestuursleden”, vertelt Karel. “En Ik was ‘nationaal leidster’, wat nu voorzitter genoemd wordt. Ik stuurde en coördineerde de beweging samen met een nationaal leider, want in die tijd lag de leiding altijd bij een vrouw en een man”, vult Annemie aan. “Annemie was dus officieel een van mijn bazen”, zegt Karel. “Maar zoals dat in KLJ gaat, waren teamspirit en vriendschap de échte motor van de samenwerking. We werkten dus nauw samen. Het was een mooie tijd.”

Sander is momenteel kwaliteitscoördinator van KLJ. Hij houdt zich voornamelijk bezig met het beleid en enkele zakelijke thema’s, zoals verzekeringen, het kasboek, de vzw-wetgeving en KLJ-lokalen. Lise is de creatieveling, want als communicatiemedewerker beheert ze de sociale media van KLJ en zorgt ze voor de grafische vormgeving van flyers en affiches. “We zitten samen op kantoor in Leuven en zien elkaar dus regelmatig”, zegt Sander. “Het laatste anderhalf jaar volgden we samen de coronacrisis en de impact daarvan op KLJ op. Dat was een hectische tijd, maar met Sander erbij weet je dat het goedkomt”, vult Lise aan. Alle vier hebben ze ervaring als lid, leiding en werknemer van KLJ en bij alle vier zijn ze unaniem: “KLJ heeft ons leven vormgegeven. Zonder de jeugdbeweging en de kansen die we er gekregen hebben, zouden we nooit dezelfde persoon geweest zijn.”

[Lees verder onder de foto.]

Sommige families ademen KLJ. Voor hen is KLJ een levensstijl die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Kijk maar naar de familie Van der Sype in Zaffelare. “Bijna heel mijn familie heeft een KLJ-verleden”, zegt Tibo (21), hoofdleider van de plaatselijke KLJ. “Mijn oma, Maria Verslycke (73), kwam al in 1960 terecht bij de BJB van Zaffelare (Boerenjeugdbond, de voorloper van KLJ, red.) en zag de BJB in 1965 veranderen in KLJ. Mijn opa Paul (74) zat dan weer in de KLJ van Beervelde. De KLJ betekende toen heel veel voor hen, want in die tijd gingen jongeren maar tot hun veertiende naar school en moesten ze daarna constant werken op de boerderij. Door de jeugdbeweging konden ze toch eens iets anders doen. Maar ook nu nog zijn mijn  grootouders betrokken bij de KLJ. Ze zijn altijd van de partij bij de evenementen en mijn meme heeft ook de rokjes gemaakt waar de wimpeliers van KLJ Zaffelare momenteel in wimpelen.” Ook Luc (49) en Wim Van der Sype (45), de vader en nonkel van Tibo, waren in hun jongere jaren lid van KLJ. “Uiteraard was er een kleine push van mijn ouders, maar uiteindelijk zat elke landbouwerszoon toen in de KLJ”, zegt Luc. “Ook nu helpen we graag bij evenementen en zeggen we ons gedacht aan de keukentafel. We leggen uit hoe wij het vroeger organiseerden, maar uiteindelijk laten we de jongeren altijd zelf beslissen.” Naast Tibo en zijn broer Arno (24), zijn ook neef Joren (17) en nicht Amber (15) de huidige generatie KLJ’ers. “Voor ons is het tof om veel bij te leren van de oudere generaties. Hun ervaring kunnen we delen met onze groep. Dat kan gaan van vendelen en evenementen organiseren tot activiteiten begeleiden”, sluit Tibo af.

Tekst: Jonas Smeulders