Uit de oude doos: Stefanie Verstringe (34) zag haar KLJ verdwijnen

Zou het niet zonde zijn om alle mooie KLJ-verhalen verloren te laten gaan? Daarom gaat Hélaba op pad, op zoek naar verhalen uit de oude doos. Zo komen we terecht bij Stefanie Verstringe (34). Zij is oud-leiding bij KLJ Eeklo, een afdeling die niet meer bestaat sinds 2015. Draagt zij KLJ nog altijd een warm hart toe? Of zijn alle herinneringen verdwenen?

Door een huisbezoek van de toenmalige leiding leerde Stefanie de KLJ van Eeklo kennen. “Ik was tien jaar toen ze mij vroegen om in de KLJ te komen. Dat leek me wel een tof idee. Samen met mijn zus ging ik naar een activiteit en we waren direct verkocht”, zegt Stefanie. “Later ben ik leiding geworden en nam ik de ledenadministratie en de verjaardagskaartjes voor mijn rekening. Die ledenadministratie gebeurde nog op papier en was best ingewikkeld, want je moest alles goed natellen en het was een uitdaging om alle gegevens van leden te pakken te krijgen. Toen ik begon te werken en dat niet meer kon combineren met KLJ, stopte ik. Het was een mooi afscheid, waarbij ik een fotocollage en een bedankingsetentje kreeg. De leiding na mij heeft zo’n mooi afscheid niet meer gekregen: ze zijn abrupt moeten stoppen en werden nooit deftig bedankt voor hun engagement. Dat vind ik jammer.”

[Lees verder onder de foto.]

“KLJ Eeklo was een afdeling met twee leeftijdsgroepen: eentje voor de -16 en eentje voor de +16”, legt Stefanie uit. “Op zondagmiddag kwam de -16 samen, op vrijdagavond de +16. Elke groep had twee activiteiten per maand. In de zomer gingen de jongens en de meisjes apart op kamp en organiseerden we een feestweekend, twee fuiven en een barbecue. Een sportfeest stond toen ook op de planning. Al die evenementen vroegen enorm veel werk, maar we konden rekenen op iedereen van de bestuursploeg.”

“Jammer genoeg zagen we elk jaar ons ledenaantal dalen. Toch viel het totale aantal leden goed mee en konden we nog leuke activiteiten organiseren. Nieuwe leiding vinden om de oude op te volgen was wel een groot probleem. Samen met KLJ Nationaal probeerden we nieuwe leden en leiding te werven, maar in Eeklo zijn er nog drie andere, grote jeugdbewegingen. Er was dus enorm veel concurrentie. Daardoor stopte de afdeling in 2015 uiteindelijk ook te bestaan.”

“Heel wat leden en leiding trokken daarna naar andere KLJ’s in de buurt, onder andere om deel te nemen aan de sportfeesten, want dat was ook een van onze activiteiten. Onze lokalen waren van de stad en moesten volledig leeggemaakt worden toen we ermee stopten. Dat vond ik heel erg”, gaat Stefanie verder. “Het KLJ-lokaal waar je zoveel herinneringen gemaakt hebt, was leeg. We hebben veel weggegooid, maar zeker niet alles. Al onze sportfeestbekers, wimpels en vendels staan nog op de zolder van mijn zus. Ook mijn man gebruikt zijn KLJ-trui nog vaak om in te werken. Die truien zijn dus echt een goede investering geweest!”

[Lees verder onder de foto.]

“De KLJ’ers uit mijn tijd hoor ik nog en daar ben ik blij om. We zijn bevriend op sociale media en weten zo nog wat er in elkaars leven gebeurt. Toch verwatert de band met enkelen omdat je voortstudeert, begint te werken of verhuist. Nu spreek ik nog regelmatig af met mijn zus en twee KLJ-vriendinnen die ook zussen zijn. Met ons vieren gaan we elke zomer naar een sportfeest kijken. En vaak worden we uitgenodigd op babyborrels van mensen van vroeger. Dan komen de verhalen van op de KLJ al snel naar boven. “

Stefanie heeft zelf twee kinderen – eentje van vier en eentje van één jaar. “Ik woon niet meer in Eeklo, maar ik zou het wel fijn vinden als mijn kinderen naar de plaatselijke KLJ gaan. Hier kunnen ze al lid worden vanaf hun zesde. Mijn kinderen afzetten aan het lokaal, daar kijk ik naar uit.”

Tekst & foto: Jens Gabriël