Straffe KLJ'er Joachim Rombouts gaf al drie boeken uit

Vier jaar geleden bracht Joachim Rombouts (20) van KLJ Hoogstraten zijn eerste boek uit, het begin van een fantasyreeks. In zijn derde boek – Woorden zijn er om te spreken, dat in november verscheen – staan hij zelf en zijn leven met autisme centraal. Van het boek verkocht hij ondertussen al meer dan honderd exemplaren. “Maar ik doe het vooral voor de voldoening, want rijk zal ik er niet van worden.”

Wanneer Joachim rond zijn veertiende naar de Harry Potter-films kijkt en de boeken leest, raakt hij volledig in de ban. Hij wil ook zo’n populaire reeks maken met de daarbij horende fanbase. Al op jonge leeftijd begint hij te schrijven, op zijn zestiende verschijnt zijn eerste boek. “De wens om net zoals J.K. Rowling een groot auteur te worden, motiveerde me om door te gaan. Nu ben ik realistischer, al blijf ik wel dromen.”

[Lees verder onder de foto.]

Grote fantasie

Hoe begin je eigenlijk aan zo’n boek?

“Alles begint met het openen van een leeg Word-bestand op je computer. (lacht) Meestal zit het verhaal al in grote lijnen in mijn hoofd, maar zodra ik het begin uit te typen, verandert het hier en daar wel. Natuurlijk is schrijven moeilijker dan in grote lijnen een verhaal verzinnen. Vooral bij de eerste hoofdstukken van mijn eerste boek merkte ik dat ik weinig ervaring had. Hoe meer ik schreef, hoe vlotter het ging. Aangezien ik nog veel taal- en schrijffouten maak, is een grondige controle achteraf nodig. Die eindredactie doe ik meestal zelf, maar ook mijn ouders geven feedback.”

“Momenteel studeer ik ‘Informatiebeheer bibliotheek en archief’ aan de Arteveldehogeschool in Gent en probeer ik vooral te schrijven in mijn vrije tijd. Op dagen waarop dat niet lukt, voel ik me een beetje schuldig. Een boek schrijven kost enorm veel tijd. Mijn eerste boek nam twee jaar in beslag, aan mijn tweede boek werkte ik een jaar en mijn derde boek kostte opnieuw twee jaar.”

Hoe bracht je je boeken op de markt?

“Je moet een uitgeverij vinden die je boek wil uitgeven. Ik doe dat in eigen beheer, want reguliere uitgeverijen kiezen voornamelijk voor boeken waarvan ze meteen grote oplages kunnen drukken. Van het nieuwste boek van Herman Brusselmans, bijvoorbeeld, zijn uitgeverijen zo goed als zeker dat het goed zal verkopen, dus drukken ze daarvan sowieso grote oplages. ‘Joachim Rombouts’ is jammer genoeg geen bekende naam in de auteurswereld. Ik heb dus gekozen voor printing on demand. Zodra er een boek besteld wordt, wordt het gedrukt.”

“Door op die manier te werken, heb ik weinig tot geen kosten, maar echt rijk word ik er niet van. Als er een boek verkocht wordt via de website van de uitgever, dan verdien ik vijf euro. Aan de exemplaren die ik verkoop via bol.com hou ik nog geen euro per verkocht boek over. Ik doe het uiteindelijk ook niet om het geld. Het doet me vooral plezier als ik zie dat mensen mijn boeken kopen en lezen.”

Autobiografisch

Je derde boek gaat over autisme, een stoornis waar je zelf aan lijdt. Waarom koos je voor dat thema?

“De mensen in mijn directe omgeving weten dat ik autisme heb en ik merkte soms dat ze meer over het thema wilden weten. Omdat ik best goed weet wat autisme inhoudt en omdat ik al veel heb meegemaakt waaruit anderen kunnen leren, besloot ik er een boek over te schrijven. Ik heb er een realistisch verhaal van gemaakt waarbij ik de basisemoties van mijn elfjarige ik observeer door de ogen van mijn achttienjarige ik, de leeftijd waarop ik aan het boek begon te schrijven.”

Waarom kijk je terug op de periode waarin je elf was?

“De stap van het lager onderwijs naar het middelbaar was een grote en belangrijke verandering in mijn leven. Op die leeftijd ben je nog heel jong, maar je moet je al volwassener gedragen. Bovendien lag ik in het eerste middelbaar niet zo goed in de groep. Mijn medeleerlingen begrepen mij niet, maar ook ik had moeite om mezelf te begrijpen. Bij de kleinste dingen en misverstanden werd ik boos. Telkens wanneer anderen lachten, dacht ik dat ze met mij aan het lachen waren. Door over die periode te vertellen, denk ik dat anderen zich er in kunnen herkennen. Dat geldt niet alleen voor mensen met autisme, maar ook voor anderen.”

Hoe komt autisme bij jou tot uiting?

“Het is moeilijk om het bondig te omschrijven, want ik heb er een heel boek voor nodig gehad. (lacht) Ik zeg altijd dat autisme een leerstoornis is, want dat heeft de minst kwetsende betekenis. Pas toen ik in het buitengewoon onderwijs terechtkwam, begon ik te begrijpen wat het precies inhoudt. Tijdens een les kregen we een fragment te zien uit de film Transformers. Daarna keken we nog eens naar datzelfde fragment, maar dan door de ogen van iemand met het syndroom van Asperger. Het geluid was dubbel zo luid, de beelden schoten allemaal door elkaar en er waren veel flitsen. Toen besefte ik dat ik prikkels ook constant zo ervaar.”

[Lees verder onder de foto.]

Fijne reacties

Je zit in de KLJ. Speelt je autisme daar een rol?

“Sociale contacten aangaan vind ik best moeilijk, maar binnen mijn afdeling voel ik me comfortabel omdat ik de mensen daar ken. Ik ben pas in het vijfde middelbaar lid geworden en was eerst heel verlegen. Een KLJ-activiteit is bovendien vaak een gebeurtenis met veel prikkels en aanrakingen. Je duwt elkaar wel eens onopzettelijk. Voor de meesten voelt zo’n duw licht aan, maar ik ervoer dat als geweld. Nadat ik op kamp was gegaan, bloeide ik open. Ik werd socialer en vertelde bijvoorbeeld veel meer tijdens vergaderingen, omdat ik het gevoel kreeg dat ik nuttige dingen te zeggen had.”

Wat waren de reacties op je laatste boek?

“In de KLJ kennen ze me ondertussen wel. Ik ben pas lid geworden toen ik al een boek had uitgegeven, dus ze vielen niet uit de lucht toen er een nieuw boek verscheen. De KLJ’ers waren allemaal heel enthousiast en steunen me. Ook buiten mijn afdeling krijg ik veel fijne reacties, zelfs van mensen die ik niet ken. Zo bedankte iemand met autisme me met een berichtje via sociale media. Hij schaamde zich om autisme te hebben, maar hij haalde veel moed uit mijn boek. Ik ben blij dat ik het thema bespreekbaar kan maken.”

Wat zijn je toekomstplannen?

“Misschien kan ik organisaties die werken rond autisme aanspreken om samen te werken. Ik heb in ieder geval nog grote dromen. Zo zou ik fulltime auteur willen worden, al lijkt me dat minder realistisch. Het eerstvolgende boek zal niks met autisme te maken hebben, maar wordt het derde boek in de fantasyreeks. Inspiratie genoeg: er zitten zelfs al vier vervolgboeken in mijn hoofd.“

Tekst & foto: Jonas Smeulders