KLJ'er Dieter kreeg een hartstilstand op kamp

Nationaal

23 juni 2020

Wat als het noodlot toeslaat op kamp? Vorig jaar kreeg Dieter Louwagie (24) van KLJ Alveringem plots een hartstilstand. Gelukkig waren zijn mede-KLJ’ers Justine Boeve (24), Ines Luyssen (20) en Fien Porreye (24) er vlug bij om de eerste hulp toe te dienen. Deden ze dat niet, dan was de afloop van het incident helemaal anders geweest. Maar hoe herken je een hartstilstand en wat moet je dan precies doen?

Zo herken je een hartstilstand

Bij een plotse hartstilstand stopt het hart met pompen en stroomt het bloed in het lichaam niet meer. Het slachtoffer zal bewusteloos worden, niet meer reageren en niet of op een abnormale manier ademhalen. Het gezicht wordt bleek of kan paarsblauw aanlopen en gelaatsuitdrukkingen verdwijnen. In de eerste minuten kunnen stuiptrekkingen, die lijken op epilepsie, voorkomen.

Wat gebeurde er bij KLJ Alveringem?

“Het was de eerste avond van ons kamp in Herchies, een dorp in de provincie Henegouwen. Na het avondeten was ik met enkele medeleden aan het bijpraten toen plots het licht uitging. Wat er gebeurd is, weet ik alleen van horen zeggen”, vertelt Dieter. “Aan ambiance was die avond geen gebrek”, gaat mede-KLJ’er Ines verder. “Dieter zat aan de kop van de tafel en er werd veel gelachen, maar plots viel hij achterover op de grond. Hij maakte rare geluiden, waardoor ik dacht dat hij in een deuk lag van het lachen. Het gezicht van Dieter kreeg al snel een paarsblauwe kleur. Toen beseften we dat er meer aan de hand was.” Justine knikt. “Ik hoorde plots enkele leden roepen, dus ging ik een kijkje nemen. We wisten totaal niet wat er gaande was. Is Dieter bewusteloos omdat hij op zijn rug gevallen is? Heeft hij zich verslikt? Heeft hij een epilepsieaanval? Of is het een hartstilstand? We communiceerden vliegensvlug met elkaar en spraken af wat we zouden doen om Dieter te helpen.”

Zo grijp je in

Zonder reanimatie leidt een hartstilstand tot de dood. Snel ingrijpen is dus de boodschap. Laat iemand de hulpdiensten bellen via 112. Haal een AED (een draagbare defibrillator) als er een in de buurt is. Zorg voor ruimte rond het slachtoffer en begeleid alle leden en omstaanders naar een andere plaats. Volg de instructies van de AED of van de hulpverlener die je ondertussen aan de lijn hebt.

Hoe ging KLJ Alveringem te werk?

“We wisten vrij snel dat we moesten reanimeren, maar wisten niet of we de stoel, die nog onder hem lag, konden verplaatsen”, zegt Justine. “Misschien had Dieter door de val een letsel aan zijn rug? Omdat zijn gezicht heel blauw begon te worden, beslisten we de stoel toch te verplaatsen. Iemand belde ook de hulpdiensten op. We waren op kamp in Wallonië, dus de communicatie verliep in het Frans. Dat is niet makkelijk, zeker niet als je in paniek bent. We gaven de gsm al snel door aan de mensen bij wie we verbleven, want zij konden gemakkelijk vertalen.” “Er waren op dat moment ook nog heel wat leden aanwezig”, vult Ines aan. “We stuurden iedereen samen met de andere bestuursleden naar de slaaptent. Zo was er voldoende ruimte voor de reanimatie.”

Zo reanimeer je

Reanimeren is de combinatie van hartmassage en beademing. Begin altijd met dertig borstcompressies. Daarvoor zet je je handen midden op de borstkas en duw je die vijf tot zes centimeter in. Daarna volgen twee beademingen: til de kin van het slachtoffer wat omhoog, knijp de neus dicht en adem gelijkmatig uit in de mond van het slachtoffer. Kijk ondertussen of zijn of haar borstkas opnieuw beweegt.
Onderbreek de hartmassage nooit voor langer dan tien seconden. Blijf de borstcompressies en beademing herhalen tot de hulpdiensten arriveren en de reanimatie overnemen, of tot het slachtoffer opnieuw normaal ademt. Het tempo van de hartmassage is 100-120 keer per minuut. (Om dat ritme te bepalen, wordt vaak het tempo van het nummer Ah, ha, ha, ha, stayin’ alive gebruikt.)

Hoe ging KLJ Alveringem te werk?

“Justine deed de beademing en ik de hartmassages. We vulden elkaar perfect aan”, zegt Fien. “Benedict deed ook nog het heimlichmanoeuvre (techniek om een blokkade op de luchtwegen los te maken, red.), want misschien zat er iets vast in Dieters keel. Hij verwittigde ook de ouders van Dieter.” “Na tien lange minuten kwam de ambulance aan”, vertelt Ines. “De hulpverleners namen de reanimatie over en dienden schokken toe met een defibrillator. Het duurde zo’n 45 minuten voor ze Dieter weer stabiel kregen.” Justine blaast: “Ik was opgelucht toen ze hem mee naar het ziekenhuis namen, maar ik had ook schrik. Wat als hij hersenschade had opgelopen? De dag nadien was Dieter weer bij bewustzijn en hij kon alles nog bewegen, dat vernamen we van zijn ouders. Die avond zijn we hem nog gaan bezoeken.”

Zo ga je ermee op

Een reanimatie kan een grote indruk nalaten op je leden en medeleiding. Ga na het incident in gesprek met iedereen en probeer elkaar te steunen.

Hoe ging KLJ Alveringem te werk?

“Tijdens het incident waren veel leden onder de indruk”, zegt Ines. “Wij zetten een masker op en probeerden zo kalm en positief mogelijk te zijn, ook al wisten we niet hoe het zou aflopen. Die avond, toen Dieter in het ziekenhuis lag, zaten de meesten in een grote cirkel. Iedereen vond steun bij elkaar en ik geloof dat dat ons als groep sterker heeft gemaakt.” “Het duurt lang voor je zo’n gebeurtenis kan verwerken”, vult Fien aan. “Justine en ik deden dat door samen te sporten en te praten. Wat we meegemaakt hebben, heeft ons voor altijd verbonden.” “Het bestuur van KLJ Alveringem en de rest van gewest Veurne is nu van plan om een EHBO-cursus te volgen”, sluit Ines af. “Hopelijk moeten we het nooit meer in de praktijk gebruiken, maar we raden andere KLJ’s aan hetzelfde te doen.”

"Het ene moment sta je te ‘zeveren’ met vrienden, het andere moment word je wakker in het ziekenhuis”
Dieter

Hoe gaat het nu met Dieter?

“Ik werd een dag na het incident pas wakker. Het ene moment sta je wat te zeveren met vrienden, het andere moment word je wakker in het ziekenhuis en zie je je ouders bezorgd kijken, samen met een dokter en verplegers”, zegt Dieter. “Ik kon mijn oren niet geloven toen ik hoorde dat ik een hartstilstand had gekregen. Nadien bleek dat ik het Brugadasyndroom heb, een aangeboren hartafwijking. Ondertussen heb ik een inwendige defibrillator die me extra veiligheid biedt. Ik ben mijn mede-KLJ’ers in ieder geval zeer dankbaar, want door hun snelle reactie heb ik geen enkele schade overgehouden aan het incident.”