KLJ'er Arne Baeyens organiseerde een kamp in de Filipijnen, maar waarom?

KLJ'ers, die hebben tonnen ervaring in het organiseren van kampen. Dat moesten ze in de Filipijnen ook gedacht hebben. Ontwikkelingsorganisatie Trias zocht dan ook KLJ'ers die begin mei een kamp wilden organiseren in het verre land. Wij zetten Arne Baeyens op het vliegtuig en zagen hem vol voldoening terugkeren. 

Arne, wat heb je precies gedaan in de Filipijnen?

Arne: 'Mijn reis bestond uit twee delen. De lokale Trias werking organiseerde samen met mij en Kelly Keysers van Groene Kring een kamp met en voor lokale jongeren. Nadien ging ik naar Manilla, de Filipijnse hoofdstad. Daar bezocht ik Patamaba. Dat is een organisatie die ondernemers samenbrengt en hen versterkt aan de hand van trainingen en netwerkactiviteiten.'

[Lees verder onder de foto.]

Een kamp in de Filipijnen? Dat klinkt tof! Hoe ging dat in zijn werk?

Arne: 'Door de vele voorbereiding van onszelf en de plaatselijke begeleiders konden we de eerste dag het kamp volledig afwerken. Van zodra het kamp van start ging, sloten Kelly en ik aan bij de plaatselijke jongeren. Elke dag zaten we in een andere groep. Zo had iedereen eens een Belg in zijn groepje zitten.'

'De eerste dag begon met een race naar de kampplaats. 's Avonds was er dan weer een talkshow over landbouw. We speelden ook het spelletje 'Ninja' op het strand. Een betere locatie voor zo’n heldhaftig spel is er niet. De laatste dag stonden we met KLJ in voor een workshop over leiderschap. En na het kamp stond er nog een evaluatie op het programma. Die ging er net iets anders aan toe dan hier in België, want we maakten een heuse boottrip en bezochten drie eilanden.'

Wat vonden de Filipijnse jongeren van jouw aanwezigheid?

Arne: 'De jongeren waren zeer geïnteresseerd en keken met enorme ogen naar de manier van werken in België. Ze verschoten allemaal dat de jeugd in België zoveel verantwoordelijkheid krijgt in een (jeugd)beweging. Ook het type van activiteiten was voor hen nieuw. Zij leggen vooral de nadruk op workshops.'

Wat kunnen wij leren van de Filipijnse jongeren?

Arne: 'De openheid, eerlijkheid en behulpzaamheid van de Filipijnse jongeren is enorm. Jongeren hebben het daar vaak moeilijk, maar vonden op het kamp de ruimte en tijd om over hun gevoelens te praten met de andere deelnemers.'

Was je bezoek aan Manilla even fijn? 

Arne: 'Zeker. Eerst ging ik naar de organisatie Patamba. Daar kreeg ik een uiteenzetting van al hun projecten, dat was zeer boeiend. Vervolgens bezocht ik een deelneemster van het jeugdkamp in een buitenwijk van de hoofdstad. Ze liet mij haar oude school, werk en huis zien en stelde mij voor aan haar familie. Tijdens mijn tweede dag in Manilla nam ik deel aan een nieuwe workshop. En op de derde dag ontmoette ik Gudrun Cartuyvels, de directeur van Trias Filipijnen. Tot slot bezocht ik ook nog Chinatown, het nationaal museum en het grootste shopping center van Azië!' 

[Lees verder onder de foto.]

Als je even terugblikt op de reis. Was er dan zoiets als een 'cultuurshock'? 

Arne: 'Een echte 'shock' niet. Ik moest me wel aanpassen aan het eten. Dat viel zeker in de smaak, maar drie warme én nog eens twee andere maaltijden op één dag was toch te veel... Ik zie ook de deelnemers van het kamp nog met me lachen. Ik gebruikte alleen een vork, maar blijkbaar eten ze rijst met een lepel en het vlees met een vork. Dat is trouwens makkelijker gezegd dan gedaan!' 

En tot slot: wat is je het meest bijgebleven aan de reis?

Arne: 'Het potentieel van alle jongeren die ik heb gesproken. Ik hoop echt dat ik ze over enkele jaren opnieuw hoor. Volgens mij zijn ze tot veel in staat.'